Soms is het leven hard

Vandaag wordt er weer iemand gecremeerd die ik ken. Ouders zijn net weg daar naar toe. Het is goed voor haar, ze heeft nu rust. Maar waarom waarom krijgen moordenaars die stomme rot ziekte niet. Waarom zijn het altijd kinderen, vaders, moeders, opa, oma, zus of broer. Iemand die het gewoon niet verdiend heeft.
Gelukkig kan ik hier geen antwoord op gegeven. Ik ben opgevoed met de gedachte: als je ziek wordt of als je overlijdt dan is het Gods wil. God heeft dit zo gewild. Je hebt genoeg gedaan op aarde en je mag nu bij Hem zijn.
Maar soms wou ik dat ik juist die mensen hier kon laten en anderen naar boven kon sturen. Maar helaas kan ik dat niet. Want wat zou het hier dan een stuk prettiger leven zijn hier op deze aarde.

Clara de rust is je gegund, tot in de toekomst. Geef mijn familie als je die ziet een hele dikke kus en zeg maar dat ik ze mis.

Soms is het leven gewoon te hard

Kon gisteren geen foto plaatsen. Maar goed heb ff gegoogled en vond dit wel een hele lieve die bij het blog hier onder hoort. Dusssssss zeg allemaal maar aaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhh

Boerendochter

Mijn vader is al bijna 34 jaar boer. Hij heeft niet zelf een boerderij maar werkt in loondienst. Vroeger, als ik op vrijdagmiddag vrij was en de rest aan het werk en op school, kwam hij me ophalen en dan gingen we eerst eten en vervolgens aan het werk. Nou ja ik was bij de lammetjes te vinden, maar vaak hielp ik als krummel goed mee. Oh wat was het weer een feest als je de lammetjes melk mocht geven. En het mooiste was natuurlijk als er lammetjes werden geboren. Paps die de lammetjes op de wereld bracht. 1, 2 en soms wel 3 of 4. Maar dan kwam het niet leuke de lammetjes moesten gelijk, 5 minuten oud, oorbellen in. Zo hup met de tang. En dat vond ik zo zielig!!!!! Maar ja dat hoorde erbij. Ook gingen we dan nog ff naar het land waar de schapen liepen. Goed om je heen kijken of er geen schaap op de kop lag. En dan zag je er 1 en dan was je super trots dat je dat had gezien.
Heb ook al eens een keizersnede meegemaakt ik weet niet meer om hoeveel lammetjes het ging. Maar ik weet wel dat ik heb gehuild toen uiteindelijk de moeder dood is gegaan. Maar het was bijzonder om het mee te maken.

Inmiddels werkt mijn vader al een paar jaar met de koeien op hetzelfde bedrijf. En al een tijdje vraag ik of ik mee mag als er 1tje moet kalveren. Gisteren was het eindelijk zo ver. Er moest er 1 tje een kalf je op de wereld zetten. (helaas geen fototoestel bij me) Ik mocht mee. Dus hup een ouwe spijkerbroek aangetrokken en me eBayvest over me truitje en in de auto gesprongen. En toen we aankwamen hing er al wat uit. Ik zal voor jullie de details verder besparen, of toch niet want het is echt zo iets bijzonders. Oke zal enter drukken dus als je niet verder wilt lezen lees het volgende stukje niet tot de volgende enter.

Maar goed er hing een rode bult al uit de vaars, (Een vaars is een jonge koe. Als een jonge koe voor de eerste maal heeft gekalfd op een leeftijd van twee jaar, wordt ze een vaars genoemd.) hup Paps het hok in en proberen om het kalf op de wereld te zetten. Nou ik kan je vertellen dat dat nog heel wat werk is. Die rode bult was trouwens het vlies. Toen die eenmaal kapot was kwam daar een mooi wit hoefje te voorschijn. Paps trekken en trekken maar het lukt niet helemaal. Het pootje ging elke keer weer terug naar binnen. Wat trouwens niet vaak voor komt vertelde me vader mij later. Dus Paps ging 2 stukjes touw halen om die aan de pootjes van het kalfje te doen zodat je meer kracht kan zetten. Toen hij dit had gedaan begon het weer van voren af aan. Elke keer zag je het kalf weer bewegen of terug glijden (weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven) in de koe. Je zag het gewoon. Dus Paps ging nog wat anders erbij halen. Nou hij pakte een heel werktuig. Die zette hij op de kont van de koe maakte de touwtjes waar aan de pootjes vastzaten aan dat werktuig (lijkt een beetje op waarmee je een touw van een hele grote tent straktrekt) en begon de hendel naar de beneden te halen. En ja hoor ik zag al snel het koppie. Paps zag het natuurlijk ook maar zag ook nog wat anders. Het kalfje had witte tong dacht dat het niet zo goed ging met het kalfje, eigenlijk dat het al niet meer leefde. Maar toen ff bij de hals gevoeld. De kop was er al uit zoals ik vertelde dus kon hij dat doen. En het leefde nog. Dus verder trekken en uiteindelijk om 19.15 uur is er een kalfje geboren. En het is een vrouwtje. De vaars trouwens was redelijk eigenwijs wilde niet gaan liggen. Liggend gaat het wat makkelijker en valt het kalf niet zover naar beneden. Ondertussen vaars het kalfje schoonlikken en Paps alle spullen ff schoonmaken.

Voor de lezers die het hierboven niet hebben gelezen? Kalfje is geboren is een vrouwtje.
Paps pakt ondertussen een kruiwagen en stopt even later het kalf erin. En ik verwachten dat het kalf bij moeder bleef maar nee hoor. Moeder en kalf worden direct gescheiden. Hup kalf op de weegschaal, 39,5 kilo schoon aan de haak. Vervolgens met de kruiwagen naar een kantoortje moet dat beestje wat net op de wereld is ook al oorbellen in en niet 1 maar 2. Tja ze moeten weten hoeveel melk ze later geeft dus krijgen ze een nr. Maar goed om nou te zorgen dat het kalfje niet ziek wordt moet ze gelijk melk (biest) krijgen. Antistoffen. Dus voor het hok wordt de kruiwagen neergezet moeder steekt haar kop tussen het hek door. En kan zo nog ff van haar kindje genieten. Terwijl mijn vader met de hand ff wat biest aftapt. Vervolgend in een fles en drinken maar. Daarna gaat ze naar haar eigen verblijf. Een iglo jaja het ziet er echt uit als een iglo. Maar ik kan jullie verzekeren dat het daar heerlijk warm in is. Heb het ff getest.
Maar goed kalfje geboren en hup naar huis. Paps moest die avond nog een keer daar heen. Om te kijken of er nog meer koeien moesten kalveren en kijken welke koeien nog niet door de melkrobot waren gegaan. Al het melken gaat daar automatisch.
En ik mocht weer mee. Komen we daar trek maar ff laarzen aan. Oke doe ik. Deze waren meters te groot. Gingen we gewoon ff tussen de koeien doorlopen. Oke dit heeft Tum dus nog nooit gedaan. En heeft het eigenlijk niet zo op koeien. Ja oke vanuit de wij maar verder ook niet. Ik vind nl koeien staan abrupt op en kijken nergens na. Nou dat heb ik geweten. Kwam klem te zitten tussen een koe haar kont en het hek. En heb nu een fikse blauwe plek. Maar dat mocht de pret niet derven hoor. 1 stal door gelopen de volgende mocht hij lekker zelf doen. Ik ging wel kijken bij het melken. Want ik vond het mega interessant. Later nog ff gekeken bij moeder koe. Er stonden daar 4 koeien 2 hadden er nu dus gekalfd en 2 moesten er nog. Paps liep ondertussen tussen de koeien. Maar goed ik dus bij die 4 kijken en de kersverse moeder koe maakte het al weer goed hoor. Maar er was ook 1 koe super onrustig, ademde heel snel en lag al. Dus toen ik me vader op een gegeven moment weer tegen kwam (ik kan er trouwens verdwalen daar) ff alle details verteld over die ene koe. Dus gelijk kijken, hij zijn collega op gebeld of die vannacht op de webcam ff wilde kijken hoe het met die koe was en als het zo ver was hij ff moest bellen. Er zijn daar 4 cams geplaatst zodat ze de aanstaande moeders in de gaten kunnen houden. Maar goed Paps hoefde er vannacht niet uit want moeders heeft het volgehouden tot vanochtend 5 uur en is toen bevallen van haar kalfje.
Nou ik vond het geweldig om mee te gaan en heb ook de oren van het hoofd van mijn vader gevraagd. Want hoe wist hij nu wanneer een koe moest bevallen en hoe lang een koe drachtig is. En wat ze met die kalfjes deden enz enz enz. Hier een aantal antwoorden. Toen ik mee ging tussen de koeien doorlopen ging mijn vader voelen aan de banden. (deze hebben vrouwen trouwens ook)
Als de banden en de plaat zacht zijn (we weten niet of vrouwen deze hebben) dan is de bevalling dicht bij. Een koe is 300 dagen drachtig (10 maanden). Een kalfje wordt grootgebracht op een andere boerderij en als ze klaar zijn of zelf kalfjes te krijgen worden ze weer terug gebracht naar hun. Ook is er over 2 weken ongeveer een koe die 100.000 liter melk heeft geproduceerd en dat is heel wat.
Ik heb gisteravond heel wat geleerd. Hopen dat ik binnenkort maar weer een keertje mee mag. Maar wel weer als een koe moet kalveren. Ach we blijven gewoon zeuren. Want het is gewoon een ervaring op zich.

Keuzes maken

Nou dit is inderdaad een goede titel voor dit blog. Want ja ik heb een hele moeilijke keuze moeten maken. Had een kaartje 1e rang voor Marco Borsato, mijn grootste fan met zijn fantastische nummers en ik had een bruiloft van mijn oom en tante die 40 jaar waren getrouwd. Deze keuze was echt heel moeilijk. (En ik had klaverjasavond, als ze hem niet hadden verzet had ik gekund en had ik appeltaart kunnen bakken). Want wat ga je nou kiezen. Kies je nou voor je idool of kies je voor je familie. Heb geprobeert om het kaartje te verkopen dit lukt niet. En toen stond ik voor de keuze ga ik wel, ga ik niet. Maar om je familie te laten vallen op zo'n mooie gebeurtenis is het leven kan je ook niet maken. Vrijdag op zaterdagnacht eigenlijk heb ik de keuze maar eens doorgehakt. Ik ga naar de bruiloft en het kaartje bewaar ik maar als aandenk van hoe leuk het had kunnen zijn. Weg 70 euro. Maar je familie is toch wel heel wat meer waard dan 70 euro. We hebben het heel gezellig gehad. En ook hebben we hele serieuze gesprekken gevoerd. Vooral over het weggaan van mijn Zus. Zij gaat zowiezo voor een jaar naar Canada en na dat jaar gaat ze beslissen of zij en haar man (nu nog vriend) daar blijven wonen. Ook hebben we het nog gehad over mijn overleden tante. Dat ik het bijv niet op kan brengen om haar uit mijn msn lijst te halen. Zei me zus nog jammer dat ze vanuit daar niet kunnen msnen. Helaas niet! Maar goed met mijn Neef en Nicht heb ik het over Canada gehad en wat ik er nou van vond. En hoe ik er nou mee om moet gaan. Tja denk dat daar die gespannen spieren van zijn in mijn nek en schouders.
Weet wel wat ik moet doen hoor moet het gewoon accepteren dat ze weg gaat. Maar tja dat blijft gewoon heel moeilijk. Je zus waar je niet 123 ff naar toe gaat. Nu is het 1.5 uur rijden. Dan 14 uur vliegen. 1200 euro voor een vliegticket. Het enige wat ik/we kunnen doen is haar/hen opvangen als het mis gaat daar. Maar eerlijk het is echt moeilijk. Gewoon omdat je niet achter hun beslissing staat. Dit is ook weer zo'n keuze ga je er mee leren leven of blijf je vechten. Blijf je boos en verdrietig of wens je haar al het geluk toe. Die keuze heb ik nog niet echt gemaakt. De keuze die ik wel heb gemaakt is dat ik er voor haar zal zijn als het mis gaat (waar we natuurlijk niet vanuit gaan)

Ondertussen let moeders op mijn type fouten.

Maar goed al met al was het een zeer geslaagde avond gisteren en hebben we natuurlijk ook veel lol gemaakt. Kreeg ik nog te horen van G (nicht) dat ze een foto heeft van haar vader (die is overleden) waar ik sprekend op lijk. Natuurlijk wil ik die zien. Heb nooit geweten dat ik zoveel op mijn oom lijk. En hebben we het erover gehad dat we eens een keer wat met de zandheuveltjes moeten gaan doen. Het gedeelte wat nog over is. Nou dat viel natuurlijk in goede aarde en leek het iedereen een goed idee.

Oh en wat kunnen kinderen trouwens lekker direct zijn. Zegt mijn achterneefje van 4 tegen mij: jij hebt een baby in je beuk he. Zeg ik nee hoor heb gewoon een dikke buik. Vraagt hij hoe komt dat dan. Zeg ik weer heb heel veel snoepjes gegeten. Waarop hij weer antwoord. Nee hoor ik veel meer!!!!!
Heerlijk zulke kinderen. Weet je gelijk weer dat je gewoon iets aan je figuur moet doen. Word je met je neus op de feiten gedruk. JE BENT TE DIK!!!!!!!

Er zijn natuurlijk ook foto's gemaakt deze worden later toegevoegd. Dit omdat de fotograve een weekje weggaat en daar geen internet is hihi. Dus die komen nog! Ik weet dat er een hele leuke foto tussen zit van me neef en mij. Misschien kunnen jullie de gelijkenissen zien?
Want hij lijkt sprekend op mijn vader en ik lijk weer op mijn vader en op zijn vader. Dus we wachten ff de foto's af. Maar ze komen zeker!

Verlegenheid, schaamte enz enz

Volgens mij heeft iedereen dat wel. Een moment dat je gewoon niet meer weet hoe je je moet gedragen. Nou ik heb dat iig wel en die momenten zijn vooral wanneer ik een hele leuke jongen tegen kom. Laatst ook ging ik tanken. Stond daar net die leuke jongen naast mij te tanken. Had hem nog nooit eerder bij ons in het dorp gezien. Dus ik dacht die heeft vast ff een tussenstop.
Vervolgens een paar dagen later kom ik hem weer tegen bij de AH. Ff oogcontact. En ik stom mens dat ik ben weet niets meer te zeggen. Kijk op mijn briefje en doe net of ik hem niet gezien heb. Je weet nooit of hij een vriendin heeft of wat dan ook. Had hem nog nooit in ons dorp gezien. De week erop kwam ik hem weer tegen, zou het toeval zijn? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat hij me een geweldig gevoel geeft.

Nu is de AH even dicht. Hoe lang gaat het duren voordat ik hem weer zie? Zou ik dan wel wat durven te zeggen?

Dit heb ik ook een keer gehad met onze groenteman. Mijn aangetrouwde nicht wist daarvan en is toen samen met mij groente gaan halen. En heeft mijn telefoonnr aan hem gegeven. Tot op heden nooit telefoon van hem gehad. Hij had al een vriendin. Nou snap ik ook waarom ik eigenlijk niet op jongens afstap. Je weet niets van ze. En nu nog kom ik bijna elke dinsdag bij de groenteman en zijn vader onze groente kopen. Hij weet dat ik het ben met het telefoonnr. Maar wat hij niet weet is dat ik allang weer een nieuwe heb. En elke keer vraag ik me af. Zou hij er nog wel eens aan denken. En elke keer denk ik zelf: wat ben je ook een schijtert. Je moet gewoon op ze afstappen.

Volgende keer misschien als de AH weer open is en ik zie hem? Zou ik hem dan aanspreken? Of zal ik netjes wachten tot hij dat bij mij doet. Want waarom zoekt hij anders zovaak oogcontact met me?

Ach en wat dan nog. Leve het vrijgezellen bestaan. Leve de Sex (of geen sex)

Verslavend

Heb iets nieuws ontdekt op het net. Ik was al enige jaren lid van spelpunt.nl en nog nooit had ik het spel pictionary gezien. Nou ik heb het ontdekt hoor. En ik kan je vertellen dat het heel verslavend is. Kom je thuis hup comp aan en spelen maar. Maar ondertussen al wel 3 hele leuke personen daar ontmoet. Samen spelen we lekker vals. Zeggen we woorden voor als we het niet weten of als je zelf moet tekenen. Tenzij je natuurlijk als eerste staat. Want je wilt toch punten krijgen. En ik begon met 1500 punten en zakte elke keer. Maar nu sta ik al mooi boven de 1700 punten. En dat in een paar spelletjes. Nou ja paar. Het zijn er volgens mij al meer als 100. Nou snel mijn eten pakken msn afsluiten in de auto stappen en hup naar het werk. Want tja dat moet ook gebeuren. Ben blij dat ik weer mag werken. 2 keer ziek zijn in 2 weken tijd is geen pretje. En iedereen weet dat ik verslaafd ben aan mijn werk. Zelfs 3 weken vakantie is al te veel. Wat ben ik dan blij dat ik weer naar het werk mag. Morgen vrij en dan lekker het weekend weer.

Tot de volgende blog. Moet me nu toch echt gaan haasten!!!!!

Taalfouten

Als er taalfouten in het stuk hieronder staan, mijn excuses!

Een waargebeurd verhaal!

Het begon zo'n 11 jaar geleden. Een meisje dat heel erg gepest werd door een meisje wat daarvoor haar beste vriendintje was. Iedereen zette ze tegen haar op. Waardoor het voor haar heel moeilijk was om vriendjes je te maken. Nieuwe mensen te leren kennen. Ik weet dat dit aan het begin was van de middelbare school. Dus alles is nieuw en dan gelijk al gepest worden lijkt me niet leuk. Terwijl er niets met dat meisje aan de hand was. Ze was leuk, spontaan, lief en zag had een leuk koppie. Waarom ze haar nou moest hebben. Ze legde wel te gemakkelijk contact met de oudere jongens en meisjes in de school. Sommige kinderen trokken zich er niets van aan en gingen gewoon met dat lieve meisje om. Gelukkig stond ze niet helemaal alleen. Dit veranderde toch na ongeveer 3 jaar. De laatste klas, examenklas, het pesten werd steeds erger. En het meisje wilde zelfs niet meer naar school. Ik weet nog dat ze thuis niets vertelde aan haar ouders niet en de rest van het gezin of familie niet. Wel vertelde ze alles aan haar knuffelbeer. Elke morgen bedacht ze wel een smoes om niet naar school toe te gaan. Want het werd van kwaad tot erger. Ze werd zelfs bedreigd met een mes. Dit omdat ze die persoon had aangekeken. Ze zouden haar helemaal lek steken. Ik weet nog dat ze dit heeft gemeld bij haar decaan. Maar die deed er niet veel aan. Meisje mocht eerder vertrekken van school zodat de pestkoppen haar niet te pakken konden krijgen. Ik weet het nog goed, net voor kerst was het raak. Het meisje wilde naar haar klas toe lopen toen een 5 tal meiden haar te grazen namen bij de kluisje uit het zicht van anderen. Maar door het lawaai kwamen er natuurlijk kinderen op af. Zo ook een leraar die niet zoveel deed. Bleef maar staan kijken. Het meisje is losgekomen en netjes naar de les gegaan. De volgende dag ging het meisje lekker naar de markt met wat mensen om koekkruimels te kopen dat was altijd standaard als er daar markt was. En ik weet nog dat dat ze me vertelde dat ze een voorgevoel had gehad. Nou ik kan je vertellen dit voorgevoel was waar. De 5 meiden van de dag ervoor liepen haar achterna en net naast de school namen ze haar weer te grazen. Maar dan ook goed te grazen. Het meisje heeft zich niet verweerd en is toen alleen haar gezicht gaan beschermen. Ze hebben haar geschopt en geslagen waar ze maar konden. En de hele school stond toe te kijken hoe ze dat meisje toetakelde. Zelfs een leraar. Ze deden niets. Ook de vrienden van het meisje deden niets. Omdat ze bang voor die meiden waren. Bang dat zij vervolgens het pispaaltje zouden worden. Toen het meisje op wilde staan hebben die meiden haar beet gepakt en vervolgens toen er een auto aan kwam rijden haar voor die auto gegooid. Het scheelde maar een haartje of het meisje was levensgevaarlijk gewond geweest. Ze is toen huilend richting school gelopen en ondertussen werd ze nog steeds geslagen. Eenmaal binnen snel naar de decaan. Deze zag nu echt dat er wat mis was. En heeft toen haar moeder opgebeld. Meisje is niet die dag op schoolgebleven. De meiden werden weer vast gehouden tot het meisje met de bus naar huis kon zonder gepakt te worden. De volgende dag is het meisje naar de dokter en de politie gegaan. De dokter melde haar dat ze een zwaargekneusde schaambeen had en de rest zou met de tijd blijken. Aangifte bij de politie gedaan. Later bleek dat er helemaal niets met die aangifte is gebeurd. Die was weg foetsie. En het meisje heeft aan het hele voorval een bril overgehouden. Doordat die meiden haar zo hard op het hoofd hebben geslagen (volgens mij zit dat ergens achterop je hoofd het gezichtsveld?) moest ze nu een bril dragen. En weet je wat het ergste was? Waarom ze haar hebben geslagen? Omdat ze van 1 van die meiden het zusje zou hebben geslagen. Het meisje vertelde mij toen dat ze dat hele zusje niet kende. Ze moesten toen gewoon een reden hebben om haar te slaan.

En ik weet hoe het met die meiden is afgelopen. Ze zijn stuk voor stuk in de goot beland. En mijn mening daarover is dat ik dat helemaal niet erg vind.

Dit even om nog een verhaal te plaatsen wat mijn mede blogger en medecollega Ell op haar blog heeft staan.

En zo zie je maar zelfs de politie doet er niets aan. Ook al weet je wie de daders zijn, want vaak bij zinloosgeweld weet je niet eens wie de daders zijn, er worden nog genoeg fouten gemaakt bij de politie.

Neefje

Dit was leuk in de bek van een Nijlpaard
zo vader zo zoon????
Tja dit zegt genoeg
Oh wat een lol
In de Brandweerauto van Opa

Teamuitje

Zoals iedereen op het werk wist (behalve ik, was het alweer vergeten) hadden wij zaterdag ons teamuitje. Een team kan je het niet meer noemen. Want we gingen in totaal met 9 man. Waarvan 4 dacht ik niet van ons team was en 1 was al uit ons team. Nou voor de mensen uit mijn team die dit lezen en die niet mee waren. Jullie hebben zeker weten heel wat leuks gemist. Het was genieten en voor iedereen aan te raden. En heren, emailadres van Marietje wordt geregeld!!!!!!! Bij dit feest moest je zeker het niet erg vinden dat er een "beetje"schunnig werd gepraat. Maar oh wat voelde ik mijn buikspieren de volgende dag. Of zou dat toch door dat andere komen??? Geen idee maar ik voelde ze wel. Kreeg nog een compliment al was die niet als compliment bedoeld hahahah. Ik was 70 kilo schoon aan de haak. Was dat maar waar. "WAAR KAN IK TEKENEN VOOR DIE 70 KILO?" Ach en ik had lieve kraaienpootjes. Nou dat is dan niet erg om te horen. En de kok tja wat moet ik daar nou eens over vertellen. Hij deed het geweldig. Tja je moet natuurlijk wel een beetje meespelen N. Want hij blijft je anders in de zeik zetten. Sommige mensen hadden dat niet door. Tja die zijn gewoon DOM dom dom dom dom dom. Nog ff een foto plaatsen dan voor de nieuwsgierigen onder ons???

Dierentuin

Woensdag naar de dierentuin geweest in Emmen. En het was geweldig. Ik vind dierentuinen echt leuk. Heerlijk tussen de dieren lopen. Naar ze kijken. Dieren die je anders eigenlijk nooit ziet of tegenkomt in dit koude kikkerlandje.

Had een aantal dagen vrij en mijn ouders, zus, zwager en neefje waren in het Land van Bartje dus hop ik daar ook heen. Speciaal daarvoor de Tomtom gekocht. Want Tum kennende die verdwaalt, die ziet alleen de polder. Ze noemen me ook wel eens een Wereldvreemde. Maar goed laten we het hebben over de dierentuin

Zoveel leuke beesten gezien. Giraf geaaid. Het kan daar gewoon allemaal.

Tja loop je zo door het park kom je bij de walrussen, zeeleeuwen en zeehonden. En mijn zwager tilt mijn neefje op. Plop zo schoen in het water. Wat heb ik gelachen zeg. En gelijk zo'n beest erop af. En er maar mee spelen. Of we die ooit nog heel terug zien is nog maar de vraag. Tja en de kleine vent vond het eerst wel leuk tot dat hij erachter kwam dat hij van zijn moeder niet op zijn sokjes mocht lopen hahahha. Tja dan maar ff nieuwe schoenen kopen om de hoek! En oh wat was die kleine jongen blij toen hij zijn schoenen zag. Hij kon weer mooi zelf door Emmen lopen. Dat was dagje dierentuin

zie foto van schoen in water.

Het begin!

Het is geboren. Mijn blog op blogspot. Ik moet er ook maar eens aan. Terwijl ik natuurlijk gewoon al een blog heb lopen bij Hyves. Tja, zal ik dan wel zoveel plaatsen? Vast en zeker. Ben een trouwe blogger. Krijg zelfs opdrachten zo van: Goh wordt het niet weer eens tijd voor een blog? Jajajaja. Nou voor iedereen die dus mijn blog op hyves leest. Je kan er nu 2 lezen!

Weet je dat ik vroeger een hekel aan schrijven had. Dan moesten we van die opstellen schrijven. Had altijd maar een mager 6je. Tja en nu zit ik hier gewoon uit vrije wil een opstel te typen, nou ja opstel? Maar goed Zonnige-tum blog is geboren!!!!!