Keuzes maken

Nou dit is inderdaad een goede titel voor dit blog. Want ja ik heb een hele moeilijke keuze moeten maken. Had een kaartje 1e rang voor Marco Borsato, mijn grootste fan met zijn fantastische nummers en ik had een bruiloft van mijn oom en tante die 40 jaar waren getrouwd. Deze keuze was echt heel moeilijk. (En ik had klaverjasavond, als ze hem niet hadden verzet had ik gekund en had ik appeltaart kunnen bakken). Want wat ga je nou kiezen. Kies je nou voor je idool of kies je voor je familie. Heb geprobeert om het kaartje te verkopen dit lukt niet. En toen stond ik voor de keuze ga ik wel, ga ik niet. Maar om je familie te laten vallen op zo'n mooie gebeurtenis is het leven kan je ook niet maken. Vrijdag op zaterdagnacht eigenlijk heb ik de keuze maar eens doorgehakt. Ik ga naar de bruiloft en het kaartje bewaar ik maar als aandenk van hoe leuk het had kunnen zijn. Weg 70 euro. Maar je familie is toch wel heel wat meer waard dan 70 euro. We hebben het heel gezellig gehad. En ook hebben we hele serieuze gesprekken gevoerd. Vooral over het weggaan van mijn Zus. Zij gaat zowiezo voor een jaar naar Canada en na dat jaar gaat ze beslissen of zij en haar man (nu nog vriend) daar blijven wonen. Ook hebben we het nog gehad over mijn overleden tante. Dat ik het bijv niet op kan brengen om haar uit mijn msn lijst te halen. Zei me zus nog jammer dat ze vanuit daar niet kunnen msnen. Helaas niet! Maar goed met mijn Neef en Nicht heb ik het over Canada gehad en wat ik er nou van vond. En hoe ik er nou mee om moet gaan. Tja denk dat daar die gespannen spieren van zijn in mijn nek en schouders.
Weet wel wat ik moet doen hoor moet het gewoon accepteren dat ze weg gaat. Maar tja dat blijft gewoon heel moeilijk. Je zus waar je niet 123 ff naar toe gaat. Nu is het 1.5 uur rijden. Dan 14 uur vliegen. 1200 euro voor een vliegticket. Het enige wat ik/we kunnen doen is haar/hen opvangen als het mis gaat daar. Maar eerlijk het is echt moeilijk. Gewoon omdat je niet achter hun beslissing staat. Dit is ook weer zo'n keuze ga je er mee leren leven of blijf je vechten. Blijf je boos en verdrietig of wens je haar al het geluk toe. Die keuze heb ik nog niet echt gemaakt. De keuze die ik wel heb gemaakt is dat ik er voor haar zal zijn als het mis gaat (waar we natuurlijk niet vanuit gaan)

Ondertussen let moeders op mijn type fouten.

Maar goed al met al was het een zeer geslaagde avond gisteren en hebben we natuurlijk ook veel lol gemaakt. Kreeg ik nog te horen van G (nicht) dat ze een foto heeft van haar vader (die is overleden) waar ik sprekend op lijk. Natuurlijk wil ik die zien. Heb nooit geweten dat ik zoveel op mijn oom lijk. En hebben we het erover gehad dat we eens een keer wat met de zandheuveltjes moeten gaan doen. Het gedeelte wat nog over is. Nou dat viel natuurlijk in goede aarde en leek het iedereen een goed idee.

Oh en wat kunnen kinderen trouwens lekker direct zijn. Zegt mijn achterneefje van 4 tegen mij: jij hebt een baby in je beuk he. Zeg ik nee hoor heb gewoon een dikke buik. Vraagt hij hoe komt dat dan. Zeg ik weer heb heel veel snoepjes gegeten. Waarop hij weer antwoord. Nee hoor ik veel meer!!!!!
Heerlijk zulke kinderen. Weet je gelijk weer dat je gewoon iets aan je figuur moet doen. Word je met je neus op de feiten gedruk. JE BENT TE DIK!!!!!!!

Er zijn natuurlijk ook foto's gemaakt deze worden later toegevoegd. Dit omdat de fotograve een weekje weggaat en daar geen internet is hihi. Dus die komen nog! Ik weet dat er een hele leuke foto tussen zit van me neef en mij. Misschien kunnen jullie de gelijkenissen zien?
Want hij lijkt sprekend op mijn vader en ik lijk weer op mijn vader en op zijn vader. Dus we wachten ff de foto's af. Maar ze komen zeker!