Vandaag wordt er weer iemand gecremeerd die ik ken. Ouders zijn net weg daar naar toe. Het is goed voor haar, ze heeft nu rust. Maar waarom waarom krijgen moordenaars die stomme rot ziekte niet. Waarom zijn het altijd kinderen, vaders, moeders, opa, oma, zus of broer. Iemand die het gewoon niet verdiend heeft.
Gelukkig kan ik hier geen antwoord op gegeven. Ik ben opgevoed met de gedachte: als je ziek wordt of als je overlijdt dan is het Gods wil. God heeft dit zo gewild. Je hebt genoeg gedaan op aarde en je mag nu bij Hem zijn.
Maar soms wou ik dat ik juist die mensen hier kon laten en anderen naar boven kon sturen. Maar helaas kan ik dat niet. Want wat zou het hier dan een stuk prettiger leven zijn hier op deze aarde.
Clara de rust is je gegund, tot in de toekomst. Geef mijn familie als je die ziet een hele dikke kus en zeg maar dat ik ze mis.
Soms is het leven gewoon te hard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten