Vrijdag toen ik me aan het opmaken was, alleen een beetje mascara (zodat ik er niet heel beroerd uitzag), zag ik dat mijn ogen geel waren geworden. Mijn linkeroog veel meer dan mijn rechter oog.
Dus ik mijn moeder bellen, die had op dat moment even geen tijd maar zou terug bellen. Ik wachtten tot dat ze terug zou bellen, flink in de stress al.
Even voor 12 uur belde ze terug, ik het haar vertellen. Moest gelijk de dokter van haar bellen.
Nou dat heb ik geweten. Even voor 12 uur belde ik de dokter, moest direct naar hem toekomen zodat hij daar even naar kon kijken. Vervolgens heeft hij het ziekenhuis gebeld of de scopie vandaag kon. Misschien raad je het al, Tum was helemaal in de stress. Om half 1 kwam de dokter vertellen dat ik door moest naar het ziekenhuis omdat ik om 1 uur dat maagonderzoek kreeg. Ik moeders weer bellen of ze direct naar het ziekenhuis kon komen. Eerst even naar huis geweest om mijn ponskaartje enzo op te halen. Daar aangekomen was moeders er nog niet. En mocht ik even wachten op haar. Maar na 10 minuten was ze er nog steeds niet (ze moest uit Kampen komen), en de zuster vertelde mij dat ze toch niet mee mocht naar binnen, dus toen ben ik maar mee naar binnen gegaan. Daar binnen stond een team van tig mensen mij op te wachten. Kreeg uitleg van wat ze gingen doen en ik moest een drankje innemen voor mijn maag als ze die op gingen blazen.
Toen moest ik gaan liggen. En kreeg ik zo'n bijtring in mijn mond van hard plastig met een gat er in. Deze had een elastiek die achter mijn hoofd werd gedaan en aan de andere kant weer vast werd gemaakt. Tja en toen begon de ellende. Ik zal niet in details treden, maar ze moesten me een aantal mensen vasthouden. Ik raakte helemaal in paniek omdat ik het gevoel had dat ik niet meer kon ademhalen, nooit bij nagedacht dat ik ook gewoon door mijn neus kon ademhalen. En dan zeggen ze ook nog dat je je moet ontspannen. Al met al was het geen pretje en ben ik blij dat het achter de rug is. Toen ik klaar was en ik kwam naar buiten stond daar gelukkig mijn moeder. Ik helemaal in tranen omdat ik toch behoorlijk in paniek was geweest.
Uitslag van het onderzoek?
Ze hebben niets kunnen vinden, maar ze denken NU dat ik een ontsteking aan het kapsel van mijn lever heb, dat is met antibiotica zo weer weg. Maandag weer naar de dokter bloedprikken enzo. En dan maar hopen dat ik weer snel aan het werk kan.
En al mijn collega's wil ik bedanken voor het kaartje.
Hopelijk kan ik snel weer aan het werk
zondag 28 januari 2007
donderdag 25 januari 2007
Ben ik weer!
Net mijn neefje op bezoek gehad met mijn zus. Konden ze gelijk even boodschappen voor me doen. Want tja dat moet wel gebeuren. Zo ook maar een even gaan douchen want om de hele dag in pyama en duster rond te lopen is ook niet wat. Daarna maar eens even op zoek naar iets leesbaars en als dat niet te vinden is maar even borduren of zo. Want jaja mijn grote project is bijna af. Ben hem nu aan het afwerken. Dus de omlijning er om aan het doen. Hij is al geclaimd door mijn kleine neefje. Weet alleen niet of mijn zus dat zo leuk vindt want die is niet echt van de pooh enzo. Maar ach we zien wel.
Nou toch maar eens kijken of de postduif is geweest met leesvoer voor mij.
Oh ja en wat heb ik vandaag gegeten? Een creacker met kaas. Gisteren heeft de dokter trouwens gebeld met de uitslagen van het bloed. Er was niets in de zien geen stuwingen in de lever wat duidt op iets met de gal. De bezinking was wel iets omhoog gegaan vergeleken met woensdag maar dat was niet erg genoeg. Lag nog binnen de perken. Als het verslechtert moeten we direct aan de bel trekken. De dokter is er nog steeds van overtuigd dat er iets met de gal is. Gisteren hebben moeders en ik "De dokterspost" gekeken, en daar was een man en die had dezelfde klachten als wat ik had, alleen hij was geel en dat ben ik nog niet. Dat is dan weer jammer want die man moest gelijk door naar het ziekenhuis en ik zit hier maar weer mooi thuis te wachten op dat akelige maagonderzoek (waar ik denk dat er niets uitkomt). We wachten wel weer af..........
Tot volgende keer
Nou toch maar eens kijken of de postduif is geweest met leesvoer voor mij.
Oh ja en wat heb ik vandaag gegeten? Een creacker met kaas. Gisteren heeft de dokter trouwens gebeld met de uitslagen van het bloed. Er was niets in de zien geen stuwingen in de lever wat duidt op iets met de gal. De bezinking was wel iets omhoog gegaan vergeleken met woensdag maar dat was niet erg genoeg. Lag nog binnen de perken. Als het verslechtert moeten we direct aan de bel trekken. De dokter is er nog steeds van overtuigd dat er iets met de gal is. Gisteren hebben moeders en ik "De dokterspost" gekeken, en daar was een man en die had dezelfde klachten als wat ik had, alleen hij was geel en dat ben ik nog niet. Dat is dan weer jammer want die man moest gelijk door naar het ziekenhuis en ik zit hier maar weer mooi thuis te wachten op dat akelige maagonderzoek (waar ik denk dat er niets uitkomt). We wachten wel weer af..........
Tot volgende keer
woensdag 24 januari 2007
Tijd voor vernieuwing
Het is nog al wat om een blog aan te passen. Maar heb weer heel wat nieuwe dingen geleerd vandaag. Voel me nu toch wel een beetje een expert hoor. Wist dat het moeilijk was maar zooooo moeilijk. Denk dat het komt omdat ik niet zo'n technicus ben. Maar goed bij deze presenteer ik jullie mijn nieuwe blog!!! Hoop natuurlijk dat iedereen hem met plezier zal lezen en zo nodig een reactie plaatst bij reactie. Veel lees plezier.
(tja wat moet je anders doen als je ziek thuis zit)
FF verslag doen
Vanochtend weer naar de dokter geweest (heb zowat een abo op de dokter, misschien kan ik wel een strippenkaart aanvragen bij hem). Hij zit te denken dat het misschien toch wel met de lever of met de gal te maken heeft. Want als het een zweer was geweest dan had dat eigelijk al praktisch over moeten zijn. Dat zou dan minder plijnklachten moeten geven. Heb nu weer een hele pijnlijke buik omdat de dokter er lekker hard aangevoeld heeft. Mijn buik is helemaal opgezet. Ik plas oranje (ook iets raars) aan het einde van de dag is dat wel weer normaal maar de ochtend dus niet.
Moet mijn ouwe broeken weer aantrekken omdat het anders te strak zit. In gewicht neem ik af maar qua omvang van de buik neemt het toe. Hij staat zowat op knappen. Moest ook weer bloedprikken. Mag geen pijnstilling voor het geval ik een acute buik heb. Als dat wel het geval is moet ik waarschijnlijk onder het mes. Nou heb ik liever onder het mes dan die gastroscopie. Daar zie ik wel zo tegenop! Van iedereen hoor je verhalen; de een zegt valt wel mee en de ander zegt dat niet echt meevalt.
Als het goed is krijg ik of vanmiddag de uitslagen van het bloed en anders morgen. Dan zou ik morgen zelf moeten bellen. Anders belt hij. Dus het kan nog wel weer eens zijn dat ik of morgen naar de dokter of naar het ziekenhuis moet. Misschien vandaag al wel. Ben op dit moment kots misselijk alleen heb ik 1 probleem ik kan heel moeilijk spugen. Dan moet ik mezelf echt helpen door een vinger in de strot te drukken, dan wil dat wel anders niet.
Net maar weer eens het werk gebeld. Die moeten natuurlijk ook op de hoogte worden gehouden. En oh wat ik mis ik het werk zeg. Elke keer denk ik wanneer mag ik weer. En elke keer als ik denk van goh het lijkt wat beter te gaan en ik eet wat, nou dan heb je hier de poppen aan het dansen. Ik durf bijna niet te eten. gisteren heb ik alleen een beschuitje en van warme/lauwe vla en lauwe thee en lauw water. Alles moet lauw zijn. Want dat geeft de minste pijn. Maar goed ik hou jullie allemaal op de hoogte!!!!!! Hopelijk tot snel!!!! Want zo thuis zitten is ook niet leuk, hoop dat ze nu eindelijk eens wat vinden bij me.
dinsdag 23 januari 2007
Verstandig
Heb toch maar eens naar al die adviezen geluisterd die ik deze week en vorige week allemaal heb gekregen. Want Tum wilde eigenlijk al direct aan het werk. Want tja als je pijn heb kan je nog wel werken. Nou daar dachten een aantal mensen heel anders over. En ik op een gegeven moment ook, vooral toen ik op de spoedeisende hulp belandde.
Maar goed ik zou dus maandag weer beginnen met werken en het is nu dinsdag en Tum zit nog steeds thuis. Ik zal jullie vertellen waarom. Zondagavond, ik had bijna niets gegeten om zo de pijn te drukken, kreeg ik een hele hevige pijn aanval net voordat ik naar bed toe ging. En het ging maar niet over. Dus toen heb ik tegen half 10 maar eens het werk gebeld dat het nog niet verstandig was als ik maandag kwam, omdat ik nog heeeeeel veel pijn heb.
's Nachts slaap ik slecht en overdag doe ik niet zoveel. Eet heel weinig, ik leef op beschuitje, soep en water.
Woensdag moet ik naar de dokter. Maandag opgebeld ik opgebeld of ik dindsdag een afspraak kan krijgen. Uhm nou dat kon niet omdat ze vol zaten. Dus maar een afspraak gemaakt voor de woensdagmorgen 8.10 uur. Moeders gaat mee.
Gisteravond leek het net of ik een ballon in had geslikt. Mijn hele buik was opgezet, ik liet dit aan mijn moeder zien. Dus ik broek los en toen ik dat had laten zien en ik vervolgens weer mijn broek dicht wilde doen, lukt dit niet meer. De broek was opeens te klein geworden. Terwijl hij daarvoor eigenlijk alweer te groot was geworden (snappen jullie het nog). Dus toen heb ik maar een broek gepakt die ik aan had toen ik nog niet aan het lijnen was. En deze paste veel beter. Was nog wel wat te groot. Maar ik kon weer normaal de knoop dicht doen.
Hoop dat ik wat mee krijg voor pijn medicatie. Ik mag ibu slikken. Maar als ik dat slik, slik ik daarnaast ook een maagbeschermer. Maar die mag weer niet met de medicijnen die ik heb gekregen van het ziekenhuis. Dus slik ik geen pijnstillers grrrrr.
Hoop toch echt snel dat er iets uitkomt. Want als je niet weet wat je hebt is erg vervelend want je hebt toch klachten.
Maar goed ik zou dus maandag weer beginnen met werken en het is nu dinsdag en Tum zit nog steeds thuis. Ik zal jullie vertellen waarom. Zondagavond, ik had bijna niets gegeten om zo de pijn te drukken, kreeg ik een hele hevige pijn aanval net voordat ik naar bed toe ging. En het ging maar niet over. Dus toen heb ik tegen half 10 maar eens het werk gebeld dat het nog niet verstandig was als ik maandag kwam, omdat ik nog heeeeeel veel pijn heb.
's Nachts slaap ik slecht en overdag doe ik niet zoveel. Eet heel weinig, ik leef op beschuitje, soep en water.
Woensdag moet ik naar de dokter. Maandag opgebeld ik opgebeld of ik dindsdag een afspraak kan krijgen. Uhm nou dat kon niet omdat ze vol zaten. Dus maar een afspraak gemaakt voor de woensdagmorgen 8.10 uur. Moeders gaat mee.
Gisteravond leek het net of ik een ballon in had geslikt. Mijn hele buik was opgezet, ik liet dit aan mijn moeder zien. Dus ik broek los en toen ik dat had laten zien en ik vervolgens weer mijn broek dicht wilde doen, lukt dit niet meer. De broek was opeens te klein geworden. Terwijl hij daarvoor eigenlijk alweer te groot was geworden (snappen jullie het nog). Dus toen heb ik maar een broek gepakt die ik aan had toen ik nog niet aan het lijnen was. En deze paste veel beter. Was nog wel wat te groot. Maar ik kon weer normaal de knoop dicht doen.
Hoop dat ik wat mee krijg voor pijn medicatie. Ik mag ibu slikken. Maar als ik dat slik, slik ik daarnaast ook een maagbeschermer. Maar die mag weer niet met de medicijnen die ik heb gekregen van het ziekenhuis. Dus slik ik geen pijnstillers grrrrr.
Hoop toch echt snel dat er iets uitkomt. Want als je niet weet wat je hebt is erg vervelend want je hebt toch klachten.
zaterdag 20 januari 2007
Gebeurtenissen deze week
Afgelopen zaterdag kreeg ik last van mijn buik. Was gewoon aan het werk en dacht dat ik buikgriep had. Zondag ook nog gewoon gewerkt. Maandag was ik vrij maar had nog steeds veel last van mijn buik. Recht boven in de buik net onder de ribben. Mams begon zich wel een beetje zorgen te maken omdat de pijn doorstraalde naar de zij en naar de rug. Ze was bang dat ik last van mijn nieren had. Dinsdag me ziek gemeld omdat de pijn niet dragelijk was. Ook gelijk maar even een afspraak gemaakt bij de huisarts. Mijn eigen dokter had een vrije dag dus maar bij de andere mannelijke huisarts. Want ik kan niet zo goed met de vrouwelijke artsen vinden.
Daar aangekomen ik mijn verhaal doen. Hij wilde alles weten. Of ik koorts had, hoe mijn poep eruit zag, of ik vette dingen at (ik vertellen dat ik dat niet at omdat ik aan het lijnen ben). Wilde hij weten hoe veel ik was afgevallen. 10,5 kilo op dat moment. Hij vond het heel goed van mij, alleen als je afviel had je veel kans op galstenen. Dus mijn buik onderzocht, en ja hoor Tum mocht naar het ziekenhuis voor bloedafname en een EGO. Dus de volgende dag naar Emmeloord gereden voor het tappen en een EGO. Kwam niets uit. Nou ja wel dat ik veel pijn had na die tijd. Want ze deden het niet heel zachtjes. Mijn hele buik was beurs van binnen. Maar geen galstenen te zien. Mijn lever en nieren zagen er ook goed uit. 's Middags maar eens weer naar de dokter gegaan (gelukkig mijn eigen huisarts) omdat het niet echt leuk was met zoveel pijn. Volgens hem konden het heel veel dingen zijn. Toch een galsteentje die elke keer terug schoot, een onsteking aan mijn lever of buikgriep. Moest de volgende dag maar even tegen 12 uur bellen voor de bloeduitslagen en dan gingen we verder kijken. Dus ik donderdag iets voor 12en gebeld naar mijn dokter. Mijn bloed was goed, was niets aan te zien. Dus toen zei hij dat hij even contact op zou nemen met de chirurg. Dus ik nog vragen "waarom dan?" "Nou" zei hij " omdat ik het niet oke vind dat je al zolang last van je buik hebt." Hij zou terug bellen als hij dat telefoontje had gepleegd. En ja hoor nog geen 5 minuten later telefoon. Of ik een brief op kon halen en direct door kon naar het ziekenhuis. Dus ik moeders gebeld en verteld dat ik door moest naar het ziekenhuis maar dat ik eerst een brief op moest halen bij het gezondheidscentrum. Ik daar dus heen brief opgehaald en hup in de auto. Toen zag ik dat ik naar de spoedeisende hulp moest. Dus ik maar weer moeders bellen, die had al gevraagd of ze die kant ook op moest komen. Maar ik dacht och er wordt even naar me gekeken en ik kan weer naar huis, dus hoefde ze niet te komen maar ik hield haar op de hoogte. Wel moest ze even Paps voor me bellen zodat hij ook het 1 en ander wist. Ik dus naar het ziekenhuis. De storm wakkerde al aan dus ik zat te schudden in de auto. Ben heel huids in het ziekenhuis aangekomen. Heb me tegen 12.30 uur gemeld op de spoedeisende hulp en er kwam een zuster en die moest even bloed tappen en ze legde maar gelijk een infuus aan voor het geval ik opgenomen werd en dat ik onder het mes moest. Nou ik kan je vertellen dat een infuus aanbrengen geen pretje is. Heb wel ff een traantje weg gepinkt omdat het vreeeeeeeeeeeeeeselijk zeer deed. Het zou een uur duren voor dat de uitslagen van het bloed er waren. En de chirurg zou dan ook komen om mij te onderzoeken. Na 1 uur wachten en rondkoekeloeren (van wie er binnenkwamen en wie er al waren) kwam de chirurg en ook de uitslagen van het lab. Bloed was goed (dat was gisteren ook goed, zeg ik nog heel bijdehand). De chirurg mij onderzoeken maar kon eigenlijk niets vinden/voelen/. Hij dacht dat het iets voor de internist was. Dus de internist werd erbij geroepen. Na een tijdje kwam die en ook zij allemaal vragen stellen. Zij dacht aan een zweertje in de 12vingerigedarm of iets met de maag. Maar dat als het niet overging ze maar een maag onderzoek gingen doen. Tegen 2 uur half 3 ging het gordijn opzij en daar stond mijn lieve moeder. Die zich toch wel een beetje zorgen ging maken. Had nog niets van mij laten horen. Had netjes mijn telefoon uitgedaan. Maar had me voorgenomen dat als ze iets gingen doen ik haar zou bellen. Of als ik moest blijven. Wat was ik blij om haar te zien zeg. Al die tijd had ik daar alleen gezeten en was nog niets wijzer geworden van wat ik had, wat ik wel had was vreselijk veel pijn. Mocht ondertussen ook niets eten of drinken voor het geval ik onder het mes moest. Komt even later de zuster weer met allerlei paperassen. Mijn dossier die ik mee moest nemen voor een afspraak bij de internist voor een GASTROSCOPIE. En ze had nog zo gezegd dat dat pas hoefde als het niet overging. Het volgende papiertje was een recept voor een medicijn dat direct zou helpen (nou mooi niet verga nog steeds van de pijn), en nog uitleg hoe een GASTROSCOPIE in zijn werk gaat.
En toen mocht ik naar huis. Maar nog eerst even het infuus eruit halen. Nou ook dat was geen pretje. Vreeeeeeeeeeeeesselijk veel pijn deed dat. Had al die tijd al pijn gehad van het infuus, maar ja dat zal wel aan mij gelegen hebben.
Moeders en ik naar de 1e etage om een afspraak te maken voor dat maagonderzoek. 31 januari moet dat gebeuren en ik zie er heeeeeeel erg tegenop. Ik maak me er nu al druk om.
Maar goed moeders en ik hadden wel zin gekregen in wat drinken. Dus naar het restaurant gegaan van het ziekenhuis om ff wat te gaan drinken. Had ik beter niet kunnen doen. Verging al weer van de pijn. Vaders ondertussen proberen te bellen dat ik naar huis toe mocht. Vaders was onderweg met de brandweer en we hoefden hem voorlopig niet terug te verwachten. Nee dat klopt hij dook die nacht tegen half 3 pas zijn bed in.
Maar goed het is nu zaterdag en al 8 dagen verga ik van de pijn en als ik eet is het veranderd in een helse pijn. Ik leef op creackers, beschuit, yoghurt en soep. In totaal ben ik in 3 a 4 dagen tijd 2 kilo afgevallen ( mooi zouden jullie denken, dat is toch wat je wilt, ja dat wel maar niet op deze manier) Met alles wat ik eet en drink sta ik te springen in de huiskamer omdat ik zoveel pijn heb Moeder wil eigenlijk dat ik naar de huisartsenpost bel. Maar Tum is weer eens eigenwijs en doet dat niet in het weekend. Als ik naar de dokter ga dan is dat in de nieuwe week. Moeders is erg bezorgd en vindt het allemaal maar raar dat ze me maar zo hebben weggestuurd in het ziekenhuis. Tot nu toe heb ik haar nog tegen kunnen houden met bellen. Maar voor hoe lang nog????
Maandag ga ik weer proberen te werken. Maar of dat een pretje wordt voor mijn collega's? Geen idee. Ik wens ze al veel sterkte voor de komende week.
Daar aangekomen ik mijn verhaal doen. Hij wilde alles weten. Of ik koorts had, hoe mijn poep eruit zag, of ik vette dingen at (ik vertellen dat ik dat niet at omdat ik aan het lijnen ben). Wilde hij weten hoe veel ik was afgevallen. 10,5 kilo op dat moment. Hij vond het heel goed van mij, alleen als je afviel had je veel kans op galstenen. Dus mijn buik onderzocht, en ja hoor Tum mocht naar het ziekenhuis voor bloedafname en een EGO. Dus de volgende dag naar Emmeloord gereden voor het tappen en een EGO. Kwam niets uit. Nou ja wel dat ik veel pijn had na die tijd. Want ze deden het niet heel zachtjes. Mijn hele buik was beurs van binnen. Maar geen galstenen te zien. Mijn lever en nieren zagen er ook goed uit. 's Middags maar eens weer naar de dokter gegaan (gelukkig mijn eigen huisarts) omdat het niet echt leuk was met zoveel pijn. Volgens hem konden het heel veel dingen zijn. Toch een galsteentje die elke keer terug schoot, een onsteking aan mijn lever of buikgriep. Moest de volgende dag maar even tegen 12 uur bellen voor de bloeduitslagen en dan gingen we verder kijken. Dus ik donderdag iets voor 12en gebeld naar mijn dokter. Mijn bloed was goed, was niets aan te zien. Dus toen zei hij dat hij even contact op zou nemen met de chirurg. Dus ik nog vragen "waarom dan?" "Nou" zei hij " omdat ik het niet oke vind dat je al zolang last van je buik hebt." Hij zou terug bellen als hij dat telefoontje had gepleegd. En ja hoor nog geen 5 minuten later telefoon. Of ik een brief op kon halen en direct door kon naar het ziekenhuis. Dus ik moeders gebeld en verteld dat ik door moest naar het ziekenhuis maar dat ik eerst een brief op moest halen bij het gezondheidscentrum. Ik daar dus heen brief opgehaald en hup in de auto. Toen zag ik dat ik naar de spoedeisende hulp moest. Dus ik maar weer moeders bellen, die had al gevraagd of ze die kant ook op moest komen. Maar ik dacht och er wordt even naar me gekeken en ik kan weer naar huis, dus hoefde ze niet te komen maar ik hield haar op de hoogte. Wel moest ze even Paps voor me bellen zodat hij ook het 1 en ander wist. Ik dus naar het ziekenhuis. De storm wakkerde al aan dus ik zat te schudden in de auto. Ben heel huids in het ziekenhuis aangekomen. Heb me tegen 12.30 uur gemeld op de spoedeisende hulp en er kwam een zuster en die moest even bloed tappen en ze legde maar gelijk een infuus aan voor het geval ik opgenomen werd en dat ik onder het mes moest. Nou ik kan je vertellen dat een infuus aanbrengen geen pretje is. Heb wel ff een traantje weg gepinkt omdat het vreeeeeeeeeeeeeeselijk zeer deed. Het zou een uur duren voor dat de uitslagen van het bloed er waren. En de chirurg zou dan ook komen om mij te onderzoeken. Na 1 uur wachten en rondkoekeloeren (van wie er binnenkwamen en wie er al waren) kwam de chirurg en ook de uitslagen van het lab. Bloed was goed (dat was gisteren ook goed, zeg ik nog heel bijdehand). De chirurg mij onderzoeken maar kon eigenlijk niets vinden/voelen/. Hij dacht dat het iets voor de internist was. Dus de internist werd erbij geroepen. Na een tijdje kwam die en ook zij allemaal vragen stellen. Zij dacht aan een zweertje in de 12vingerigedarm of iets met de maag. Maar dat als het niet overging ze maar een maag onderzoek gingen doen. Tegen 2 uur half 3 ging het gordijn opzij en daar stond mijn lieve moeder. Die zich toch wel een beetje zorgen ging maken. Had nog niets van mij laten horen. Had netjes mijn telefoon uitgedaan. Maar had me voorgenomen dat als ze iets gingen doen ik haar zou bellen. Of als ik moest blijven. Wat was ik blij om haar te zien zeg. Al die tijd had ik daar alleen gezeten en was nog niets wijzer geworden van wat ik had, wat ik wel had was vreselijk veel pijn. Mocht ondertussen ook niets eten of drinken voor het geval ik onder het mes moest. Komt even later de zuster weer met allerlei paperassen. Mijn dossier die ik mee moest nemen voor een afspraak bij de internist voor een GASTROSCOPIE. En ze had nog zo gezegd dat dat pas hoefde als het niet overging. Het volgende papiertje was een recept voor een medicijn dat direct zou helpen (nou mooi niet verga nog steeds van de pijn), en nog uitleg hoe een GASTROSCOPIE in zijn werk gaat.
En toen mocht ik naar huis. Maar nog eerst even het infuus eruit halen. Nou ook dat was geen pretje. Vreeeeeeeeeeeeesselijk veel pijn deed dat. Had al die tijd al pijn gehad van het infuus, maar ja dat zal wel aan mij gelegen hebben.
Moeders en ik naar de 1e etage om een afspraak te maken voor dat maagonderzoek. 31 januari moet dat gebeuren en ik zie er heeeeeeel erg tegenop. Ik maak me er nu al druk om.
Maar goed moeders en ik hadden wel zin gekregen in wat drinken. Dus naar het restaurant gegaan van het ziekenhuis om ff wat te gaan drinken. Had ik beter niet kunnen doen. Verging al weer van de pijn. Vaders ondertussen proberen te bellen dat ik naar huis toe mocht. Vaders was onderweg met de brandweer en we hoefden hem voorlopig niet terug te verwachten. Nee dat klopt hij dook die nacht tegen half 3 pas zijn bed in.
Maar goed het is nu zaterdag en al 8 dagen verga ik van de pijn en als ik eet is het veranderd in een helse pijn. Ik leef op creackers, beschuit, yoghurt en soep. In totaal ben ik in 3 a 4 dagen tijd 2 kilo afgevallen ( mooi zouden jullie denken, dat is toch wat je wilt, ja dat wel maar niet op deze manier) Met alles wat ik eet en drink sta ik te springen in de huiskamer omdat ik zoveel pijn heb Moeder wil eigenlijk dat ik naar de huisartsenpost bel. Maar Tum is weer eens eigenwijs en doet dat niet in het weekend. Als ik naar de dokter ga dan is dat in de nieuwe week. Moeders is erg bezorgd en vindt het allemaal maar raar dat ze me maar zo hebben weggestuurd in het ziekenhuis. Tot nu toe heb ik haar nog tegen kunnen houden met bellen. Maar voor hoe lang nog????
Maandag ga ik weer proberen te werken. Maar of dat een pretje wordt voor mijn collega's? Geen idee. Ik wens ze al veel sterkte voor de komende week.
vrijdag 12 januari 2007
Soms?
Soms zou ik wel eens willen dat de wereld zo was zoals ik hem graag wilde hebben. Waarom??? Nou ik vind hem soms niet echt denderend.
Hoe kom je hier nou zou bij?
Het spookt zo nu en dan wel eens door mijn hoofd. En dan ga ik bedenken wat ik anders zou willen zien.
2 woensdagen achter elkaar was er een mini serie op tv over de tsunami. En ik vond het erg indrukwekkend. Hoe raar mensen deden die dingen moesten regelen voor de slachtoffers. Dat het allemaal met geld te maken had. Daar kan ik me echt boos om maken. De onrecht.
Mensen moeten gewoon eens niet altijd aan zichzelf denken maar denk ook eens aan een ander.
En nu ff niet zo zware stof:
Vandaag heerlijk uitgeslapen, lag er ook erg laat in, 3 uur. Maar dat was niet erg. 11 uur werd ik vanochtend wakker. Kan niet echt zeggen dat het uitslapen is, maar laten we zeggen dat we genoeg hadden geslapen voor deze dag, 8 uurtjes. Tum slaapt echt niet langer dan 8 uurtjes. Als dat wel het geval is dan is ze ziek ofzo.
Daarna CSI NY gekeken, douchen, aankleden, boodschappen doen. En het vervelenste komt nog, bellen met kpn. Heb in totaal 1,5 uur aan de telefoon gezeten. Maar het is nog steeds niet voor elkaar. Maandag komt er een monteur langs om te kijken of die het kan fixen. Eind oktober hebben we ook al gebeld met kpn omdat de monteur zijn werk niet goed had gedaan. Ze zouden ons terug bellen. Nou echt niet dat ze dat hebben gedaan. Dus vandaag maar eens gebeld. Moeten we waarschijnlijk nog gewoon betalen voor de monteur. Wat een service.
Om iets over 4en de kleine spruit van de creche gehaald. Praatjes voor tig. Hutje met hem gebouwd en er heerlijk met ons 2tjes ingezeten. Kan merken dat hij echt een eigen willetje krijgt. Nee dat wil ik niet. Nee dat mag je niet doen moet je zo doen enz enz. Heeft hij vast van zijn moeder :-)
Kwam gisteren op het werk een vacature tegen. Die persoon had die vacature op zijn/haar blog geplaatst lees maar en zoek de fout:
Werken als model
Ben jij het fotomodel dat we zoeken? Diverse fotomodellen kunnen nu direct aan de slag. Er worden diverse fotogenieke mensen gezocht en er zijn verschillende vacatures vrij. Ook al ben je model amateur, colliciteer op een van de vacatures of laat je vrijblijvend inschrijven. Met de aankomende zomer kun je aan de slag als en zoeken ze een model bikini, model lingerie en model voor kleding. Een model worden en als foto model aan de slag, solliciteer nu op de vacature model.
Vond het wel grappig om het te lezen. Kijk ik zeg niet dat mijn NL je van het is. Maar ik vind wel dat je in een vacature geen schrijffouten mag hebben.
Tijd om lekker mijn pyama aan te trekken, en weer verder te gaan met mijn diertjes.
Tot de volgende keer.
Hoe kom je hier nou zou bij?
Het spookt zo nu en dan wel eens door mijn hoofd. En dan ga ik bedenken wat ik anders zou willen zien.
2 woensdagen achter elkaar was er een mini serie op tv over de tsunami. En ik vond het erg indrukwekkend. Hoe raar mensen deden die dingen moesten regelen voor de slachtoffers. Dat het allemaal met geld te maken had. Daar kan ik me echt boos om maken. De onrecht.
Mensen moeten gewoon eens niet altijd aan zichzelf denken maar denk ook eens aan een ander.
En nu ff niet zo zware stof:
Vandaag heerlijk uitgeslapen, lag er ook erg laat in, 3 uur. Maar dat was niet erg. 11 uur werd ik vanochtend wakker. Kan niet echt zeggen dat het uitslapen is, maar laten we zeggen dat we genoeg hadden geslapen voor deze dag, 8 uurtjes. Tum slaapt echt niet langer dan 8 uurtjes. Als dat wel het geval is dan is ze ziek ofzo.
Daarna CSI NY gekeken, douchen, aankleden, boodschappen doen. En het vervelenste komt nog, bellen met kpn. Heb in totaal 1,5 uur aan de telefoon gezeten. Maar het is nog steeds niet voor elkaar. Maandag komt er een monteur langs om te kijken of die het kan fixen. Eind oktober hebben we ook al gebeld met kpn omdat de monteur zijn werk niet goed had gedaan. Ze zouden ons terug bellen. Nou echt niet dat ze dat hebben gedaan. Dus vandaag maar eens gebeld. Moeten we waarschijnlijk nog gewoon betalen voor de monteur. Wat een service.
Om iets over 4en de kleine spruit van de creche gehaald. Praatjes voor tig. Hutje met hem gebouwd en er heerlijk met ons 2tjes ingezeten. Kan merken dat hij echt een eigen willetje krijgt. Nee dat wil ik niet. Nee dat mag je niet doen moet je zo doen enz enz. Heeft hij vast van zijn moeder :-)
Kwam gisteren op het werk een vacature tegen. Die persoon had die vacature op zijn/haar blog geplaatst lees maar en zoek de fout:
Werken als model
Ben jij het fotomodel dat we zoeken? Diverse fotomodellen kunnen nu direct aan de slag. Er worden diverse fotogenieke mensen gezocht en er zijn verschillende vacatures vrij. Ook al ben je model amateur, colliciteer op een van de vacatures of laat je vrijblijvend inschrijven. Met de aankomende zomer kun je aan de slag als en zoeken ze een model bikini, model lingerie en model voor kleding. Een model worden en als foto model aan de slag, solliciteer nu op de vacature model.
Vond het wel grappig om het te lezen. Kijk ik zeg niet dat mijn NL je van het is. Maar ik vind wel dat je in een vacature geen schrijffouten mag hebben.
Tijd om lekker mijn pyama aan te trekken, en weer verder te gaan met mijn diertjes.
Tot de volgende keer.
Einde komt in zicht!
Gelukkig komt voor dit werkje al het einde een beetje in zicht. Heb nu (ik denk dat ik het van het weekend wel afkrijg) bijna alle beestjes klaar. Maar dan moet ik het nog afwerken. Dus de lucht en de getallenlijn en het afwerken van de beestjes. Tja zit er bijna een jaar op. Maar dan hier even een update voor diegene die het leuk vindt om dat te zien. Ook nog een werkje dat ik tussendoor heb gedaan en binnen 14 dagen afhad.
De bovenste dus het kleine werkje en hiernaast de hele grote (vervolg van al die andere foto's)
Abonneren op:
Posts (Atom)