Wachten op een kleintje

vrijdag 25 januari 2008

Vol verbazing

Vanochten om half 7 ging de wekken, dat is toch best wel vroeg als je die avond er voor tot 00.00 uur hebt gewerkt. Moest op tijd bij mijn ouders zijn omdat mijn moeder mij gevraagd had of ik kleine Sennie naar de opvang wilde brengen. Zo gezegd zo gedaan.

Bij binnenkomst bij zusterlief werd er verteld dat Sennie zondag het doopwater naar de dominee mocht brengen en morgen ging hij dat oefenen met de dominee.

Ook wilde hij graag het liedje van Hahahaha in de auto op hebben. Dit liedje is afkomstig van de eerste cd van Nick en Simon (nr 8 voor de mensen die de cd hebben).
Dus hup Sennie in de auto gedaan. Cd op nr 8 gezegd. En toen kwam de verbazing. Ik weet nl dat ik een best wel slim neefje heb, kan al veel worden in het engels zeggen, tellen tot 20, weet zijn telefoonnr (dit al sinds hij goed kan praten) enz enz.

Eerst moesten we nog even toeteren bij oma voordat we doorgingen naar de opvang, liedje overnieuw en meezingen. Ik dacht eerst dat ik alleen aan het zingen was maar daar was niets van waar. Sennie zong precies hetzelfde mee. Alles maar dan ook alles. Ik heb het nog niet eerder gezien dat een kind van 3 een volledig nr van meer dan 3 minuten mee kon zingen. En heb op een gegeven moment ook echt stil zitten te luisteren. Hij vertelde mij dan ook nog een na het liedje dat hij graag het nr van de soldaat wilde horen (nr 3 van de cd). Ik vond alles best.
Is dit normaal??? Ik weet het niet hoor. Maar wat ik wel weet is dat ik super trots op hem ben.....


Over een half uurtje in de auto naar het AMC. Spannend hoor, krijg nl de uitslag van het onderzoek van vorige week. Gelukkig gaat moeders mee zodat die na die tijd nog even kan vertellen wat die arts nou allemaal gezegd heeft. Want al die termen, pfff daar snap ik niets van.

Morgen bakkiebingo bij The Nance.....

Geen opmerkingen: