Wachten op een kleintje

maandag 27 augustus 2007

Kijkoperatie

Ben al een tijdje uit het ziekenhuis, maar nog steeds niet helemaal fit, dacht ik laat ik dan maar eens even vertellen hoe die kijkoperatie is gegaan.

Ik moest mij dinsdag om 10 uur melden in het ziekenhuis. Ze vertelden mij daar dat ik als laatste aan de beurt zou zijn maar ze konden nog niet precies vertellen hoe laat dat zou zijn.

Dus mij geinstalleerd op de 2 persoonskamer en een boekje gepakt om wat te gaan lezen. En wat gaat de tijd dan langzaam zeg. Vooral omdat je niet weet wanneer je geholpen wordt. Uiteindelijk kwamen ze om kwart over 3 bij me met dat ik me mocht opkleden en de medicatie in mocht nemen en dat het ongeveer nog een half uurtje zou duren. Nou dat half uurtje is uiteindelijk 6 uur geworden. Medicatie was toen alweer uitgewerkt maar ik hoefde geen nieuwe. Ze hebben me toen naar de verkoeverkamer gebracht waar ik voorbereid zou worden. Infuus in, aan de hartbewaking enz enz. Uiteindelijk heeft het nog meer als een uur geduurt voordat ik naar de ok werd gebracht. Daar hebben we nog wat lol gehad met mijn orthopeet en volgens zei ik weltrusten tegen de broeder en de zuster die mij onder zeil brachten.

Toen ik weer wakker werd, (dit heb ik me allemaal laten vertellen want ik herinner me alleen wat vlagen) dit was op de IC (verkoeverkamer was dicht) heb ik alles bij elkaar geschreeuwd van de pijn. Gelukkig kwam mijn moeder daarna snel binnen en heeft me rustig gekregen door te gaan kriebelen over mijn arm. Heb erg veel morphine achtig spul gehad omdat ik echt verging van de pijn (die pijn kan ik me helaas wel herinneren) Volgens mijn moeder heb ik aan iedereen die binnen kwam inclusief haar mijn excuses aangeboden omdat ik zo lastig was. Op een gegeven moment ben ik naar mijn eigen kamer gebracht en heb daar om eten en drinken gevraagd omdat ik al zo lang niet meer had gegeten. Met een bord op mijn borst (ik lag half in bed) zat ik stoned voor me uit te kijken. Toen mijn moeder zei dat ik me beschuit op moest eten. Ik wist niet meer hoe dat moest. Uiteindelijk is mijn moeder 's avonds tegen half 11 weggegaan en ben ik gaan slapen nou ja slapen, dacht ik dat ik heel lang had geslapen bleek het maar een kwartiertje te zijn geweest. Wat duurt zo'n nacht dan lang zeg. De volgende morgen was ik nog zo stoned als een garnaal en wist toen ook niet meer hoe ik mijn tenen moest bewegen toen de orthopeet aan mijn bed stond. Ik moest blijven meldde hij mij. Dit omdat ze de pijn medicatie niet goed bij mij kregen, had nog te veel pijn. De fysiotherapeut is ook nog langs geweest en die meldde dat mijn enkelbanden en spieren ernstig verkort waren en dat daar een hele lange tijd overheen ging eer dat weer goed zou zijn. 's Middags kwam de dokter nog een keertje langs en die heb ik maar even gevraagd dat ik eigenlijk met bezoekuur wel naar huis wilde voelde me al veel beter. Gelukkig kunnen neuzen alleen maar in tekenfilms groeien en in het echt niet. Kan amper op mijn voet staan en ben nu dus helemaal gebonden aan mijn krukken.

Nu na een week voel ik me nog steeds beroerd. Ben veel moe en heb last van duizelingen, zie vaak alles dubbel, waarschijnlijk bloeddruk te laag dit kan nog een oorzaak zijn van de narcose. Dus dat zal allemaal wel overgaan daar maak ik me niet zo druk om.

Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor mijn buik. Dus morgen of overmorgen schrijf ik daar wel weer een up-date over. Sorry dat het zo lang heeft geduurd met het op de hoogte brengen van het wel en wee hiero. Maar ik voelde me echt belabberd.

Tot Snel!!!!

Geen opmerkingen: