Luisteren.

Daar heb ik soms wat moeite mee. Luisteren naar wat anderen zeggen over MIJN gezondheid. Gisteren heb ik dan toch maar eens geluisterd. Zoals iedereen wel weet zit ik al een tijdje met mijn been in het gips. Misschien weet niet iedereen dat ik leef 0p ibuus 2400 mg op een dag. Dit omdat ik erg veel pijn heb aan dat pootje dat in het gips zit. En dan ook al vanaf dag 1. Het wordt eerder erger dan dat het minder wordt. Had van de week al op mijn kop gehad van mijn Manager dat ik niet zoveel mocht lopen. Oké uhm tja, iedereen die me kent weet dat ik gewoon niet stil KAN zitten. Maar oké, wel een beetje naar haar geluisterd en nu zit ik bijna gekluisterd op mijn stoel. Alleen nog maar ervan af om te toileteren en pauze te houden (oh ja en heel soms om even wat drinken te pakken beneden). Van de week kreeg ik al van een aantal mensen te horen dat ik toch maar eens de dokter op moest bellen. Ja doe ik zei ik dan, maar het kwam er niet echt van. Tot ik dinsdagavond met mijn moeder sprak door de telefoon. Ik bivakkeer nl al een tijdje bij mijn liefje (mag niet autorijden). Moeders zei dus ook al van je belt maar naar de poli in het ziekenhuis, tja en als Moeders het zegt dan zal het wel zo zijn. Gisteren werd het me nog een aantal keren gezegd door mijn Super en vriendje lief. Oké dan maar luisteren. Dus gisterenmorgen maar gebeld. Vrijdag is dus de dag dat ik weer naar het ziekenhuis moet. Gips eraf??? Ik hoop het. Nieuw gips??? Hoop het niet. Want dan mag ik eindelijk weer autorijden.

Voor vandaag heb ik ook het 1 en ander moeten regelen om op het werk te komen. Moet een heel eind lopen naar de bushalte hier in het dorp en in Emmeloord wordt ik gelukkig door mijn Super, deze is op dat moment aan het werk, opgehaald van de bushalte in Emmeloord. Blij dat ze dat willen doen.......

Wordt vervolgt