Hier op de laan stijgt de spanning op nummer 91.
Morgen is het zover. De intake.
woensdag 17 juni 2009
zaterdag 13 juni 2009
Vandaag......
Ik zit hier aan de eettafel en naast me ligt een bruin beestje een heel oerwoud om te zagen. Ze snurkt nog harder dan menig ander mens.
Vanochtend er al vroeg uit want de dame moest naar school. Ik in de pyama klein rondje Zuiderd gedaan.
Puppycursus ging best goed. Ze wil graag alles leren en het kan haar niet snel genoeg gaan.
Nu ik zo hier zit aan de tafel en ik bezig ben met het tikken van dit blog stroomt mijn hoofd over. De onrust wil niet weg daar.
Gisteren afscheid genomen van de groep. Ik ga vanaf volgende week 1 uurtje op dinsdag nog maar. Totdat de cursus voor Emotie Regulatie Training afgelopen is. Daarna weer een vervolg als ik word aangenomen.
Tja, er gebeurd heel wat in mijn leven. Dingen die ik dacht dat ik dat al had verwerkt. Maar nee, het doet nog even pijn en het is nog steeds even moeilijk als dat het allemaal gebeurde. Je stopt het zo goed weg in je binnenste dat je het eigenlijk vergeet. Totdat men er weer over gaat praten.
Ach, zo maar eens even wat gaan doen want zo hier zitten wordt het er ook niet beter op. Even een verzetje nodig. Eerst nog maar weer eens medicijnen innemen. Ben daar al een half uur te laat mee. Maar gelukkig is een half uurtje niet zo heel erg.
Tot later en geniet van het mooie weer dit weekend.
Vanochtend er al vroeg uit want de dame moest naar school. Ik in de pyama klein rondje Zuiderd gedaan.
Puppycursus ging best goed. Ze wil graag alles leren en het kan haar niet snel genoeg gaan.
Nu ik zo hier zit aan de tafel en ik bezig ben met het tikken van dit blog stroomt mijn hoofd over. De onrust wil niet weg daar.
Gisteren afscheid genomen van de groep. Ik ga vanaf volgende week 1 uurtje op dinsdag nog maar. Totdat de cursus voor Emotie Regulatie Training afgelopen is. Daarna weer een vervolg als ik word aangenomen.
Tja, er gebeurd heel wat in mijn leven. Dingen die ik dacht dat ik dat al had verwerkt. Maar nee, het doet nog even pijn en het is nog steeds even moeilijk als dat het allemaal gebeurde. Je stopt het zo goed weg in je binnenste dat je het eigenlijk vergeet. Totdat men er weer over gaat praten.
Ach, zo maar eens even wat gaan doen want zo hier zitten wordt het er ook niet beter op. Even een verzetje nodig. Eerst nog maar weer eens medicijnen innemen. Ben daar al een half uur te laat mee. Maar gelukkig is een half uurtje niet zo heel erg.
Tot later en geniet van het mooie weer dit weekend.
Abonneren op:
Posts (Atom)